अन्तिम जुजु व न्हूपिं शासकत
— आर. मानन्धर
अन्तिम जुइगुया पीडा
स्कूलया क्लासय्
अन्तिम जुइकाच्वंम्ह
छम्ह मचां नं थू ।
खला संसारया नियम हे खः
सुं न्हापा लाःसा सुं लिपा लाइ
सुरु जूसा अन्त्य नं जुइ
अय्नं बोधिसत्व मखु मनूत
सुरुइ लय्ताइ,
अन्त्यय् ख्वइ ।
अय्नं फुक्क पीडामध्ये
अन्तिम जुजु जुइगुथें
तःधंगु पीडा मदु ।
उकिं जुजु जुयाच्वंबलय्
गबलें मन्ह्यूम्ह व
थौं न्हिली, प्याखं ल्हुइ ।
न्ह्याक्व हे बलशाली धाःसां
हरेक राजवंशया अन्त्य ला वया द हे दु
सुरुया लसता व अन्त्यया पस्ताः ला
किरात, लिच्छवी, मल्ल
सकस्यां यात जुइ ।
अले, हरेक अन्तिम जुजुं
जुजु मखय्धुंकाः
हाकनं जुजु जुइगु इच्छा
नुगलय् घानाः म्वाइ
नुगलय् घानाः सी ।
हरेक अन्तिम जुजुया नियति खः थ्व ।
८८८
अले लय्ताय्गु
प्याखं हुलेगु
हरेक न्हूम्ह जुजुया पहः खः ।
थौंकन्हय्
जुजु मदय्कूपिं जुजुपिनि
थुलि इपांथिपां मसीक लय्वः कि
न्हिथं भ्वय् न्याय्काच्वंगु दु इमिसं
क्रान्तिइ ह्वब्वाःपिं जनतातय्
न्हाय्, म्हुतु ध्यनाः ।
